- Mevt Kelimesinin Sözlük Anlamı
“Mevt” kelimesi sözlüklerde
“ölüm”; “mevta” ise ölen kimse anlamına gelmektedir.
-
İçerisinde Mevt Kelimesi ve Kelimenin Türevleri Geçen Ayetler
Bakara Suresi:
(2: 19, 28, 56, 73, 94, 132,
133, 154, 161, 164, 173, 180, 217, 243, 258, 259, 260), Ali İmran Suresi: (3:27,
49, 91, 102, 119, 143, 144, 145, 156, 157, 158, 168, 169, 185), Nisa Suresi:
(4:15, 18, 78, 100, 159), Maide Suresi: (5:3, 106, 110), Enam Suresi: (6:36, 61,
93, 95, 111, 122, 139, 145, 162), Araf Suresi: (7:25, 57, 158), Enfal Suresi:
(8:6), Tevbe Suresi: (9:84, 116, 125), Yunus Suresi: (10:31, 56), Hud Suresi:
(11:7), İbrahim Suresi: (14:17), Rad Suresi: (13:31), İbrahim Suresi: (14:17), Hicr
Suresi: (15:23), Nahl Suresi: (16:21, 38, 65, 115), İsra Suresi: (17:75), Meryem
Suresi: (19:15, 23, 33, 66), Taha Suresi: (20:74), Enbiya Suresi: (21:34, 35),
Hac Suresi: (22:6, 58, 66), Müminun Suresi: (23:15, 35, 37, 80, 82, 99), Furkan
Suresi: (25:3, 49, 58), Şuara Suresi: (26:81), Neml Suresi: (27:80), Ankebut
Suresi: (29:57, 63), Rum Suresi: (30:19, 24, 40, 50, 52), Lokman Suresi:
(31:34), Secde Suresi: (32:11), Ahzab Suresi: (33:16, 19), Sebe Suresi:
(34:14), Fatır Suresi: (35:9, 22, 36), Yasin Suresi: (36:12), Saffat Suresi:
(37:16, 53, 58, 59), Zümer Suresi: (39:30, 42), Mümin Suresi: (40:11, 68), Fussilet
Suresi: (41:39), Şura Suresi: (42:9), Zuhruf Suresi: (43:11), Duhan Suresi:
(44:8, 35, 56), Casiye Suresi: (45:5, 21, 24, 26), Ahkaf Suresi: (46:33), Muhammed
Suresi: (47:20, 34), Hucurat Suresi: (49:12), Kaf Suresi: (50:3, 11, 19, 43), Necm
Suresi: (53:44), Vakıa Suresi: (56:47, 60), Hadid Suresi: (57:2, 17), Cuma
Suresi: (62:6, 8), Münafikun Suresi: (63:10), Mülk Suresi: (67:2), Kıyame Suresi:
(75:40), Mürselat Suresi: (77:26), Abese Suresi: (80:21), Ala Suresi: (87:13).
-
Mevt Kelimesinin Kuran’daki Türevleri
Mevt Kelimesi, türevleriyle birlikte Kuran’da toplam
165 kez geçmektedir.
Mevt kelimesi, “emütu, feyemut, feyemütü, mate, matü, mitna, mitte, mittu, mittum,
mütü, muttum, nemütu, temut, temüte, temütu, temütunne, temütüne, vematü,
yemütu, yemütüne”
türevlerinde olmak üzere fiil formunda Kuran’da 39 kez geçmektedir. (1 Ayette 2
kez geçmiş.)
Bu ayetler: (2:132, 161, 217, 243), (3:91, 102, 119,
144, 145, 156, 157, 158), (4:18), (7:25), (9:84, 125), (16:38), (19:15, 23, 33,
66), (20:74), (21:34), (22:58), (23:35, 37, 82), (25:58), (31:34), (35:36),
(37:16, 53), (39:42), (45:24), (47:34), (50:3), (56:47), (87:13).
Örnekler:
İbrahim, bunu kendi oğullarına da
vasiyet etti, Yakup da öyle: “Oğullarım! ALLAH, sizin için bu dini seçti. Siz
de ancak Müslümanlar olarak ölün (TEMUTUNNE)” dedi. (2:132)
Muhammed ancak bir resuldür. Ondan
önce de resuller gelip, geçmiştir. Şimdi o ölür (MATE) veya öldürülürse gerisin
geriye mi döneceksiniz? Kim gerisingeriye dönerse ALLAH’A hiçbir zarar veremez.
ALLAH, şükredenleri mükâfatlandıracaktır. (3:144)
Dediler ki: “Gerçekten biz ölüp
(MİTNA), bir toprak ve kemik yığını hâline geldikten sonra mı tekrar
diriltileceğiz?” (23:82)
Mevt kelimesi, “emate, ematehu, emettena, feematehu, venumitu, veumitu,
veyumitu, yumitukum, yumituni” türevlerinde olmak üzere fiil formunda Kuran’da diğer
21 kez geçmektedir. (1 Ayette 2 kez geçmiş.)
Bu ayetler: (2:28, 258, 259), (3:156), (7:158),
(9:116), (10:56), (15:23), (22:66), (23:80), (26:81), (30:40), (40:11, 68),
(44:8), (45:26), (50:43), (53:44), (57:2), (80:21).
Örnekler:
Siz ölü iken sizi dirilten ALLAH’I nasıl inkâr ediyorsunuz?
Sonra sizleri öldürecek (YUMİTUKUM) sonra yine diriltecektir. En sonunda O’na
döndürüleceksiniz. (2:28)
De ki: “Ey insanlar! Şüphesiz ben, yer ve göklerin
hükümranlığı kendisine ait olan ALLAH’IN hepinize gönderdiği resulüyüm. O’ndan
başka hiçbir ilah yoktur. O, diriltir ve öldürür (VEYUMİTU). O halde, ALLAH’A
ve O’nun sözlerine inanan resulüne, o ümmi resul nebisine iman edin ve ona uyun
ki doğru yolu bulasınız.” (7:158)
Göklerin ve yerin hükümranlığı yalnızca O’nundur. Diriltir
ve öldürür (VEYUMİTU). O, her şeye hakkıyla gücü yetendir. (57:2)
Mevt kelimesi, “memati, vememati, vemematuhum” türevlerinde olmak üzere isim
formunda Kuran’da 3 kez geçmektedir.
Bu ayetler: (6:162), (17:75), (45:21).
Örnekler:
De ki: “Şüphesiz benim salâtım da yapacaklarım da yaşamam
da ölümüm (VEMEMATİ) de âlemlerin Rabbi Allah içindir.” (6:162)
İşte o zaman sana hayatın da ölümün (MEMATİ) de katmerli
acılarını tattırırdık. Sonra bize karşı kendine hiçbir yardımcı bulamazdın.
(17:75)
Yoksa kötülük işleyenler kendilerini inanıp, salih amel
işleyenler gibi kılacağımızı, hayatlarının ve ölümlerinin (VEMEMATUHUM) bir
olacağını mı sanıyorlar? Ne kötü hüküm veriyorlar! (45:21)
Mevt kelimesi, “mevte, mevten, mevti, mevtiha, mevtihi, mevtikum, mevtu”
türevlerinde olmak üzere isim formunda Kuran’da diğer 50 kez geçmektedir. (Bazı
ayetlerde birden fazla geçmiş.)
Bu ayetler: (2:19, 56, 94, 133, 164, 180, 243, 159),
(3:143, 168, 185), (4:15, 18, 78, 100, 159), (5:106), (6:61, 93), (8:6), (11:7),
(14:17), (16:65), (21:35), (23:99), (25:3), (29:57, 63), (30:19, 24, 50),
(32:11), (33:16, 19), (34:14), (35:9), (39:42), (44:56), (45:5), (47:20), (50:19),
(56:60), (57:17), (62:6, 8), (63:10), (67:2).
Örnekler:
Sonra şükredesiniz diye ölümünüzün (MEVTİKUM) ardından sizi
tekrar dirilttik. (2:56)
Orada ilk ölümden (MEVTE) başka bir ölüm tatmazlar. ALLAH,
onları cahim azabından korumuştur. (44:56)
Herhangi birinize ölüm (MEVTU) gelip de, “Ey Rabbim! Beni
yakın bir zamana kadar geciktirsen de sadaka verip, iyilerden olsam!” demeden
önce, size rızık olarak verdiğimiz şeylerden Allah yolunda harcayın. (63:10)
Mevt kelimesi, “mevtete, mevtetena, mevtetuna” türevlerinde olmak üzere isim
formunda Kuran’da diğer 3 kez geçmektedir.
Bu ayetler: (37:59), (44:35, 56).
Örnekler:
“Sadece ilk ölümümüz (MEVTETENA); azaba da uğratılmayacağız
öyle mi?” (37:59)
“İlk ölümümüzden başka ölüm (MEVTETUNA) yoktur ve biz
tekrar dirilecek de değiliz.” (44:35)
Orada ilk ölümden başka bir ölüm (MEVTETE) tatmazlar.
ALLAH, onları cahim azabından korumuştur. (44:56)
Mevt kelimesi, “meyten” türevinde olmak üzere sıfat formunda Kuran’da 4 kez
geçmektedir.
Bu ayetler: (25:49), (43:11), (49:12), (50:11).
Örnekler:
Onunla ölü (MEYTEN) bir beldeyi diriltelim ve yarattığımız
hayvanlardan ve insanlardan birçoğunu onunla sulayalım diye. (25:49)
O ALLAH ki gökten belli bir ölçü ile bir su indirmiştir. O
su ile ölü (MEYTEN) olan bir beldeyi dirilttik. İşte siz de böyle
çıkartılacaksınız. (43:11)
Kullara rızık olarak ve o yağmurla ölü (MEYTEN) beldeye
hayat veririz. İşte çıkış da böyledir. (50:11)
Mevt kelimesi, “meyten” türevinde olmak üzere isim formunda Kuran’da diğer
1 kez geçmektedir.
Bu ayet: (6:122).
Ölü (MEYTEN) iken dirilttiğimiz ve kendisine, insanlar
arasında yürüyeceği bir nur verdiğimiz kimsenin durumu hiç, karanlıklar içinde
kalmış, bir türlü ondan çıkamamış kimsenin durumu gibi olur mu? İşte kâfirlere,
işlemekte oldukları çirkinlikler böyle süslü gösterilmiştir. (6:122)
Mevt kelimesi, “bimeyyitin, bimeyyitine, emvaten, emvatu, emvatun, lemeyyitüne,
mevta, meyyite, meyyiti, meyyitun, meyyitüne, veemvatan, velmevta” türevlerinde
olmak üzere isim formunda Kuran’da diğer 34 kez geçmektedir. (Bazı ayetlerde
birden fazla geçmiş.)
Bu ayetler: (2:28, 73, 154, 260), (3:27, 49, 169), (5:110),
(6:36, 95, 111), (7:57), (10:31), (13:31), (14:17), (16:21), (22:6), (23:15),
(27:80), (30:19), (30:52), (35:22), (36:12), (37:58), (39:30), (42:9), (46:33),
(75:40), (77:26).
Örnekler:
Siz ölüler (EMVATEN) iken sizi dirilten ALLAH’I nasıl inkâr
ediyorsunuz? Sonra sizleri öldürecek sonra yine diriltecektir. En sonunda O’na
döndürüleceksiniz. (2:28)
“Geceyi gündüze sokarsın, gündüzü geceye sokarsın. Ölüden
(MEYYİTİ) diriyi çıkarırsın, diriden ölüyü (MEYYİTE) çıkarırsın. Dilediğine de
hesapsız rızık verirsin.” (3:27)
Ancak duyanlar çağrıya cevap verir. Ölüleri (VELMEVTA) ise
ALLAH diriltir sonra O'na döndürülürler. (6:36)
Mevt kelimesi, “mevta, meyyitin” türevlerinde olmak üzere sıfat formunda
Kuran’da diğer 4 kez geçmektedir.
Bu ayetler: (7:57), (30:50), (35:9), (41:39).
Örnekler:
O, rüzgârları rahmetinin önünde müjde olarak gönderendir.
Nihayet rüzgârlar ağır bulutları yüklendiği vakit, onları ölü (MEYYİTİN) bir
belde için sevk ederiz de oraya suyu indiririz. Derken onunla türlü türlü
meyveleri çıkarırız. İşte ölüleri de öyle çıkaracağız. Ola ki ibretle
düşünürsünüz. (7:57)
ALLAH’IN Rahmeti’nin eserlerine bak! Yeryüzünü ölümünden
sonra nasıl diriltiyor. Şüphe yok ki O, ölüleri (MEVTA) de elbette
diriltecektir. O, her şeye hakkıyla gücü yetendir. (30:50)
ALLAH’IN Varlığı’nın delillerinden biri de şudur: Sen
yeryüzünü boynu bükük (kupkuru) görürsün. Onun üzerine yağmuru indirdiğimiz
zaman kıpırdar kabarır. Şüphesiz ki onu dirilten, elbette ölüleri (MEVTA) de
diriltir. Şüphesiz O, her şeye gücü hakkıyla yetendir. (41:39)
Mevt kelimesi, “meytete, meyteten, meytetu” türevlerinde olmak üzere isim
formunda Kuran’da diğer 5 kez geçmektedir.
Bu ayetler: (2:173), (5:3), (6:139, 145), (16:115).
Örnekler:
ALLAH size leşi/ölüyü (MEYTETE), kanı, domuz etini ve
ALLAH’TAN başkası için kesilen şeyi yasakladı. Ama açlıktan dolayı darda
kalana, başkasının hakkına el uzatmadan ve sınırı aşmadan, bunlardan yemesinde
bir günah yoktur. ALLAH, çok bağışlayan ve çok acıyandır. (2:173)
De ki: “Bana vahyolunan Kuran’da bir kimsenin yiyecekleri
arasında leş/ölü (MEYTETEN), akıtılmış kan, domuz eti -ki o şüphesiz necistir-
ya da ALLAH’TAN başkası adına kesilmiş bir hayvandan başka haram kılınmış bir
şey bulamıyorum. Fakat istismar etmeksizin ve zaruret ölçüsünü aşmaksızın kim
bunlardan yeme zorunda kalırsa yiyebilir.” Şüphesiz Rabbin çok bağışlayandır,
çok merhametlidir. (6:145)
ALLAH size ancak leş/ölü (MEYTETE), kan, domuz eti ve ALLAH’TAN
başkası adına kesileni haram kıldı. Ama kim mecbur olur da istismar etmeksizin
ve zaruret ölçüsünü aşmaksızın yemek zorunda kalırsa şüphesiz ki ALLAH çok
bağışlayandır, çok merhamet edendir. (16:115)
Mevt kelimesi, “meytetu” türevinde olmak üzere sıfat formunda Kuran’da diğer
1 kez geçmektedir.
Bu ayet: (36:33)
Ölü (MEYTETU) toprak onlar için bir delildir. Biz ona hayat
verdik ve ondan taneler çıkardık da ondan yiyip duruyorlar. (36:33)
-
Mevt Kelimesinin Kuran’daki Anlamı
Diriler
ile ölüler (EMVATU) de bir olmaz. ALLAH, dilediğine işittirir. Sen, kabirde
bulunanlara işittirecek değilsin. (35:22)
Kuran’da “ölmek” fiili “mevt” kelimesi
ile ifade edilmiş olup, Kuran’ın tamamında “canın bedenden ayrılması” anlamına
gelmektedir. Yani “mevt” kelimesi geçen bir ayette asla ‘Dünya hayatının geçici
nimetlerine dalıp, dine gözlerini kapamak’ anlamında mecazi bir ölümden
bahsedilemez.
Sonra siz bunun ardından muhakkak öleceksiniz (LEMEYYİTUNE). (23:15)
Sonra yine muhakkak siz, Kıyamet Günü’nde
diriltileceksiniz. (23:16)
Kuran’da “ölüm” olayı, haram
yiyeceklerin haricinde Dünya hayatının bir gerçeği olarak sunulmuştur.
Orada ilk ölümden başka bir ölüm (MEVTETE) tatmazlar.
ALLAH, onları cahim azabından korumuştur. (44:56)
Ölüm olayı cehennemdekilerle
cennettekilerin arasındaki en önemli farklardan biridir. Cennettekiler ilk
ölümden başka ölüm tatmazlar. Bu tattıkları ilk ölüm de zaten cehennemi
yaşadıkları Dünya hayatında tattıkları son ölümden başkası değildir.
“İlk
ölümümüzden başka ölüm (MEVTETUNA) yoktur ve biz tekrar dirilecek de değiliz.”
(44:35)
Cehennemlikler ise bu Dünya’da ilk ve
tek kez yaşadıklarını, dolayısıyla sadece bir kez öleceklerini ve bir daha
diriltilmeyeceklerini iddia ederek ALLAH’IN
Ayetlerini yalanlarlar.
Şüphesiz
ayetlerimizi inkâr edenleri biz ateşe atacağız. Derileri yanıp, döküldükçe
azabı tatmaları için onların derilerini yenileyeceğiz. Şüphesiz ALLAH, mutlak
güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir. (4:56)
Cehennemdekiler, ALLAH’IN Ayetleri'ni yalanladıkları yani cehennemlik oldukları
sürece ölümü defalarca tadarlar. Bu gerçek derilerin yanıp, yenilenmesi
şeklinde sembolize edilmiştir.
O, rüzgârları rahmetinin önünde müjde olarak gönderendir.
Nihayet rüzgârlar ağır bulutları yüklendiği vakit, onları ölü (MEYYİTİN) bir
belde için sevk ederiz de oraya suyu indiririz. Derken onunla türlü türlü
meyveleri çıkarırız. İşte ölüleri de öyle çıkaracağız. Ola ki ibretle
düşünürsünüz. (7:57)
Kuran’daki ölü arz örneği, ölümün
ardından mutlaka diriliş olacağı konusuyla bağdaştırılmıştır.
Buna ilaveten “vefat” kelimesiyle de
farklı anlamdadır.
Mevt, canın bedenden ayrılarak ölmesi
anlamına gelirken; vefat, mevta olan kimsenin Ölüm Meleği tarafından
yargılanmasının sağlanarak Dünya hayatı kazanımlarının o esnada belirlenmesidir.
EN DOĞRUSUNU ALLAH BİLİR.
Bülent DİLAVER
_iNsaNOĞLU_
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder